Dieta wysokocukrowa tłumi uwalnianie dopaminy, wyzwalając objadanie się
Kiedy świecili światłem na muchy na diecie wysokocukrowej, neurony dopaminergiczne aktywowały się do tego samego poziomu, co u zwierząt na zdrowej diecie, co sprawiało, że muchy te faktycznie zjadały odpowiednik tylko jednego ciasteczka, nawet jeśli miały dostęp do całego pudełka. Ale bez tej aktywacji czerwonym światłem, cukier w żywności osłabił uczucie sytości much, a oni utrzymywali jedzenie przez wiele godzin dłużej.
„Na diecie wysokocukrowej stwierdzamy, że neurony dopaminergiczne muszek owocowych są mniej aktywne, ponieważ wysokie spożycie cukru zmniejsza intensywność sygnału słodyczy, który pochodzi z ust” – powiedział Dus. „Zwierzęta używają tej informacji zwrotnej od dopaminy, aby przewidzieć, jak satysfakcjonujące lub sycące będzie jedzenie. U much na diecie wysokocukrowej proces ten został przerwany – otrzymują one mniejszą aktywację neuronów dopaminowych, przez co jedzą więcej niż potrzebują, co z czasem powoduje przybieranie na wadze.”
To zasugerowało badaczom, że muchy, które rzeczywiście jadły cukier, doświadczały przytłumionej reakcji na cukier i nie miały już wskazówek sytości, które dawały im znać, że zjadły wystarczająco dużo. W rezultacie, muchy rosły tłuszczu.
„Te wyniki oznaczają, że właściwie możemy zacząć tworzyć teorię tego, jak mucha decyduje o zaprzestaniu karmienia podczas posiłku – co jest niezwykle podobne do tego, jak my, ludzie, robimy – odgadując ilość energii, którą spożyła, wykorzystując swój smak” – powiedział May. „To imponujące, biorąc pod uwagę, że muchy i ludzie wydają się tak różni. Ale oboje lubimy (uwielbiamy) jeść cukier i oboje próbujemy powstrzymać się przed zjedzeniem zbyt dużej ilości, w ten sam sposób.”
Laboratorium Dus odkryło również, że zjawisko to jest odwracalne. Naukowcy odkryli, że korygowanie aktywności komórek smaku słodkiego – odstawienie muszek owocowych od diety wysokocukrowej – normalizuje reakcję tych neuronów na cukier. Neurony dopaminergiczne są mniej aktywne, ponieważ komórki smakowe nie działają tak dobrze u zwierząt z dietą wysokosłodzoną. Ta obniżona aktywność oznacza mniej „dobrego samopoczucia” z dopaminy i mniej sytości z cukru.
Proces ten jest nieco podobny do uzależnienia od narkotyków, mówi Dus. Cukier rozpala te same ośrodki nagrody w mózgu. Ponieważ coraz więcej cukru ląduje na języku, wrażliwość ośrodków nagrody związanych z językiem spada, a ośrodki mogą wymagać więcej cukru, aby doświadczyć tego samego „haju”.
„Myślimy, że zasadniczo to przetwarzanie słodkości w neuronach dopaminergicznych jest prawdopodobnie używane jako wskazówka, jako alarm, aby powiedzieć mózgowi, aby zaczął zwalniać” – powiedział Dus. „Jeśli ten proces nie jest już tam, to trzeba czekać na inne wskazówki, aby powiedzieć, że jesteś pełny. Do tego czasu, już zjadłeś dużo ciasteczek”.